De eindstand in klasse C van de hoofdklasse.

Drie spelers zijn met elk 3,5 punten topscorer: Guido de Romph, Dirk van der Maarel en Frans Voogt.
Iedereen scoorde overigens minder dan 50 procent. We deden een beroep op in totaal 13 spelers.

Amersfoort1 – De Zeven Pionnen1  6 – 2

Verliezen van de uiteindelijke kampioen, het is geen schande. Ook niet wanneer de uitslag fors uitvalt: 6 – 2. Daar zit niets geflatteerd aan. Maar bij de slotronde in de hoofdklasse C ging het maar om één wedstrijd: die tussen Hoogland en En Passant. Hoogland moest winnen, maar verloor met eveneens duidelijke cijfers (6 – 2) en daarmee kon Amersfoort1 de kampioenvlag hijsen. Dat mag verdiend worden genoemd.

In de gezamenlijke slotronde in Ermelo konden we aan den lijven de kracht van Amersfoort1 ervaren. Ze hebben enkele heel sterke spelers en de overige schakers zitten allemaal in de 1900. Geen zwakke plekken dus en dat was aan het imposante aantal bordpunten ook te merken. Ze verloren alleen van Hoogland in de tweede ronde, maar moesten dus wel de medewerking van En Passant hebben om kampioen te worden. En Passant deed zijn sportieve plicht.

De slotronde begon dramatisch, voor ons, maar tevens vreemd genoeg voor En Passant. De vijfde bordspeler van En Passant kon enkele minuten na begin van de wedstrijd de strijd opgeven. En bij ons gebeurde hetzelfde. Door ondergetekende. Na 5 zetten ging een stuk verloren, ik had het eerst niet eens in de gaten. Zo maar op klaarlichte dag via een vrij eenvoudige combinatie. De straf was vreselijk: urenlang alleen toekijken, ronddolen in een bakoven terwijl alle ramen en deuren open stonden. En volgend seizoen verbannen naar het tweede team.
De vier halve punten kwamen op naam van Frans Voogt (degelijk gespeeld), Hans de Goede (op de goede weg en een heel leuke en spannende partij gespeeld), Dirk van der Maarel (stond in het eindspel iets beter, maar ja… de tijd tikte en tikte en dus maar remise) en Guido de Romph (stond iets beter, maar de partij moest eigenlijk nog beginnen en ontvlammen, maar doofde in remise).

Sander Wissink speelde tegen een Fide-meester en deed zijn best, maar moest buigen voor het combinerend geweld en inzicht van zijn tegenstander. Henk Abels hield het heel lang vol, maar kon het niet bolwerken. Invaller Chris Kruse speelde fris van de lever en leek op een gegeven moment het betere van het spel te krijgen. Ergens onderweg moet iets mis gegaan zijn. Zijn tegenstander incasseerde een stuk en trok de winst naar zich toe.

Dus… 6 – 2 tegen de kampioen. Je kunt er weinig van zeggen. Conclusie van een jaar lang hoofdklasse: gelukkig doen we een stapje terug. Met Luuk de Ruijter erbij zou het misschien anders geweest zijn, hoewel we het ook dan moeilijk zouden hebben gehad. Desondanks en ondanks alles: tegen Hoogland uit hadden we moeten winnen… We hebben het alleen niet gedaan. Tot volgend seizoen in de eerste klasse.

Hoogland tegen En Passant.

Sander Wissink (rechts) in actie, met daarnaast Guido de Romph en Henk Abels.

en (links) Frans Voogt, Dirk van der Maarel, Chris Kruse en Hans de Goede.

Apeldoorn3 – Zeven Pionnen2  5,5 – 0,5

Apeldoorn1 – De Zeven Pionnen1  6,5 – 1,5

Even leek een puntendeling tot de mogelijkheden te behoren. De drie overgebleven partijen boden perspectieven. Zeker op het bord van Dirk van der Maarel. Hij kon bogen op een stuk meer en twee imposante, verbonden vrijpionnen. Frans Voogt had geen materieel voordeel, maar wel het initiatief en probeerde met twee torens een doorbraak te forceren. De derde musketier was Guido de Romph met vanaf het begin een veelbelovende stelling. Zou het dan toch nog lukken een puntje uit Apeldoorn mee te pikken?

Nee dus. In de slotfase liep bijna alles mis, zoals zo vaak dit seizoen. Bij Dirk ging het zelfs faliekant verkeerd. In tijdnood gaf hij bijna alles weg. Jammer van een mooi gespeelde partij, maar kennelijk gebeurt dat wanneer mensen ouder worden. Maar ook bij de jongste in het team viel het kwartje de andere kant op. Op een bord vol stukken verloor Guido een stuk en kon een nederlaag niet meer voorkomen. Frans beukte ondertussen verder, maar kwam er niet door en moest in remise berusten. Opnieuw een wat geflatteerde nederlaag.

Het treffen in Apeldoorn ging in feite om des keizers baard. Wij waren zo goed als zeker van degradatie en Apeldoorn had niets te winnen noch te verliezen. In vriendschappelijke sfeer werd tot het bittere einde geschaakt. Sander Wissink was ditmaal als eerste klaar. Kennelijk niet geheel tevreden met zijn stelling bood hij remise aan en zijn tegenstander accepteerde dat. Dries Elskamp en Henk Abels waren als eerste klaar. Dries verloor na een strategische openingsfout kansloos en ook Henk kon zijn tegenstander niet verrassen. Die tegenstander was overigens ook een Epenaar: Cees Beekhuis. Rond de eeuwwisseling speelde hij in Epe en won tweemaal de grote beker van het rapidkampioenschap. De onderlinge stand tussen Henk en Cees is nu 1 – 1. Maar Henk kon zich die vroegere overwinning niet meer herinneren. Ook al een consequentie van het ouder worden?

Nog een oud Epenaar kwamen we in het denksportcentrum-noord tegen: Hennie Zimmerman. Hij woont al vele jaren in Apeldoorn, maar heeft heel lang in Epe gewoond en gespeeld, is vele jaren ook bestuurslid geweest en is mede-auteur van ons onvolprezen jubileumboek (75 jaar De Zeven Pionnen). Maar dat is al een hele tijd geleden en niet iedereen wil daar meer aan herinnerd worden. Het gaat goed met Hennie en hij ziet er uit als een jonge man van zestig. Bij wijze van spreken dan.

Blijven twee niet genoemde spelers aan Eper zijde over: Berry van der Wee en Bartelo Oegema. Bartelo? Inderdaad. Het is zo’n zes weken geleden dat hij een nieuwe heup kreeg en hij voelde zich goed genoeg (voldoende ter been) om op het laatste moment in te vallen. Hij had zeker remise moeten spelen, maar verloor onderweg een pion en kon op het einde dat verlies niet meer goed maken. Maar gelukkig is Bartelo bijna terug. Berry van Wee is eveneens weer terug na enkele jaren te zijn weggeweest. In een wisselende partij ontstond een heel vreemd eindspel met aan beide zijden alleen drie stukken, waarbij alle pionnen, torens en dames al in de doos lagen. Remise dus en dat is heel netjes van Berry.

Kortom, een nederlaag met te hoog uitgevallen cijfers. De laatste ronde van deze competitie volgt over twee maanden… Wat? Inderdaad, pas eind mei volgt de gezamenlijke slotronde in Ermelo.

Hoe staat het ervoor in de hoofdklasse C? Hieronder de stand met nog twee ronden te spelen.  Amersfoort1 heeft gewonnen van En Passant, waardoor En Passant kansloos is geworden voor het kampioenschap. Hoogland staat een punt voor op Amersfoort, maar moet in de laatste ronde in Ermelo tegen En Passant. Dat wordt spannend. Amersfoort heeft nog twee ‘makkies’, tegen ons dus in de laatste ronde en tegen Barneveld.
Helemaal aan het eind van de ranglijst, inderdaad, daar staan wij met twee punten. Degradatie is dus onontkoombaar, maar dat wisten we eigenlijk bij begin van het seizoen al. Desondanks, tegen koploper Hoogland hadden we zeker moeten winnen. Maar voor dit soort als…dan redenaties koop je natuurlijk weinig. De andere degradant zou wel eens Amersfoort2 of Barneveld kunnen zijn. Zij moeten in de laatste ronde tegen elkaar. Ook dit is een spannend slotstuk van de competitie.
Met andere woorden, niet uitgesloten is dat Amersfoort en kampioen wordt en degradeert. We zullen zien.

In klasse 2C speelt ons tweede team, samen met 7 andere teams. Zij spelen dus twee wedstrijden minder van het eerste team en hebben alleen nog de gezamenlijke slotronde in Arnhem (5 april) voor de boeg. Bovenin is het spannend tussen Apeldoorn3 en Pegasus, dat een punt voorsprong heeft, maar in de laatste rond tegen het vrij sterke PSV/Dodo moet aantreden. Apeldoorn moet tegen ons, De Zeven Pionnen. Ook dat is spannend. Wanneer er twee ploegen degraderen dan zijn wij de pineut bij verlies. Caissa uit Elburg is al gedegradeerd. Een makkie wordt het natuurlijk niet voor Apeldoorn, want tegen wie ook weer verloor Pegasus een punt? Juist. Duimen maar voor de spelers van het tweede team.

De Zeven Pionnen1 – BDSV 1,5 – 6,5

Er zijn van die dagen… inderdaad, dat je maar beter iets anders kunt gaan doen. In eigen Eper Gemeentewoning ging het tegen de Barneveldse dam- en schaakvereniging bijna alles mis. Het resulteerde in een forse nederlaag, waardoor degradatie naar de eerste klasse welhaast een feit is.

Op de zege van de Barnevelders viel weinig af te dingen, maar de score viel wel erg hoog uit. Daar leek het tegen het einde van de avond zeker niet op. Weliswaar verloren Hans de Goede en Henk Abels al vrij snel hun partij en moest ook Sander Wissink het punt inleveren, maar Dirk van der Maarel speelde het eerste punt binnen. Uiteindelijk bleek dit het enige winstpunt te zijn.
Het noodlot sloeg toe bij Dries Elskamp. In vrijwel gewonnen stelling liet hij zijn dame instaan en kon meteen opgeven. Bij Guido de Romph voltrok zich een soortgelijke ramp. In gelijke stelling bleek zijn koning midden op het bord zich plotseling in een matnet te bevinden. Redding was ook hier niet meer mogelijk. Om de malaise compleet te maken verloor Luuk de Ruijter een toreneindspel met een pion meer voor zijn tegenstander. Dat zijn we niet van hem gewend, maar kennelijk was het zo’n avond waarop bijna alles tegenzit.
Frans Voogt tenslotte probeerde een stelling met een pion meer nog wel te verzilveren, maar door de aanwezigheid van ongelijke lopers moest hij zijn pogingen staken. In ieder geval haalde hij nog een remise binnen. Erg draaglijk werd de score ook daarmee niet.
Met nog twee wedstrijden te gaan (tegen Schaakstad1 en tegen Amersfoort1) is het pleit voor De Zeven Pionnen in de hoofdklasse C vrijwel beslecht. Alleen theoretisch is nog aan degradatie te ontkomen, maar dan moeten er wel wonderen gebeuren. Volgend seizoen dan maar weer kampioen worden, merkte een van de Eper spelers op.

ZSG – Zeven Pionnen 7 – 1

De cijfers spreken boekdelen. In Zwolle hebben we heel weinig kansen gekregen voor een beter resultaat. Alleen Sander Wissink en Henk Abels hielden hun tegenstanders op remise. Inmiddels staan we onderaan de ranglijst, maar dat is gezien de krachtsverhoudingen in de hoofdklasse C natuurlijk niet verrassend. Ook theoretisch zijn we veruit het zwakste team.

Voor Henk Abels betekende de wedstrijd tegen ZSG een weerzien met oud-ploeggenoten. Henk heeft een aantal jaren ook in Zwolle gespeeld. Het was een warm weerzien, waar ‘onze’ Henk duidelijk van genoot. ,,Met heel veel plezier in Zwolle gespeeld”, vertelde hij. Tegen de secretaris van de Osbo, Miklos Hoffer, behaalde hij remise. Voor het eerst met de zwarte stukken nog wel. Het was ook een verdiende remise en heel misschien stond Henk wel een tikkeltje beter.
Het andere halve punt kwam van Sander Wissink. Gelukkig maar, anders zou het helemaal een afstraffing zijn geweest. Overigens was niet iedereen kansloos. Invaller Zeko Ugljanin leek duidelijk op winst af te stevenen, maar moest zich na een blunder toch gewonnen geven. De andere invallers, Berry van der Wee en Rogier den Uyl, verloren, even als Guido de Romph, Hans de Goede en Dries Elskamp. Snel vergeten maar die wedstrijd in Zwolle, hoewel, ongezellig is het nooit geweest. ZSG, dat een matig seizoen doormaakt, is met deze zege waarschijnlijk wel in veilige haven. Dat geldt bepaald niet voor ons. We hebben nog drie wedstrijden voor de boeg tegen sterke en heel sterke teams.

Zeven Pionnen2 – ASV4 2,3 – 3,5

door Jan van Garderen