Apeldoorn1 – De Zeven Pionnen1 6,5 – 1,5
Even leek een puntendeling tot de mogelijkheden te behoren. De drie overgebleven partijen boden perspectieven. Zeker op het bord van Dirk van der Maarel. Hij kon bogen op een stuk meer en twee imposante, verbonden vrijpionnen. Frans Voogt had geen materieel voordeel, maar wel het initiatief en probeerde met twee torens een doorbraak te forceren. De derde musketier was Guido de Romph met vanaf het begin een veelbelovende stelling. Zou het dan toch nog lukken een puntje uit Apeldoorn mee te pikken?
Nee dus. In de slotfase liep bijna alles mis, zoals zo vaak dit seizoen. Bij Dirk ging het zelfs faliekant verkeerd. In tijdnood gaf hij bijna alles weg. Jammer van een mooi gespeelde partij, maar kennelijk gebeurt dat wanneer mensen ouder worden. Maar ook bij de jongste in het team viel het kwartje de andere kant op. Op een bord vol stukken verloor Guido een stuk en kon een nederlaag niet meer voorkomen. Frans beukte ondertussen verder, maar kwam er niet door en moest in remise berusten. Opnieuw een wat geflatteerde nederlaag.
Het treffen in Apeldoorn ging in feite om des keizers baard. Wij waren zo goed als zeker van degradatie en Apeldoorn had niets te winnen noch te verliezen. In vriendschappelijke sfeer werd tot het bittere einde geschaakt. Sander Wissink was ditmaal als eerste klaar. Kennelijk niet geheel tevreden met zijn stelling bood hij remise aan en zijn tegenstander accepteerde dat. Dries Elskamp en Henk Abels waren als eerste klaar. Dries verloor na een strategische openingsfout kansloos en ook Henk kon zijn tegenstander niet verrassen. Die tegenstander was overigens ook een Epenaar: Cees Beekhuis. Rond de eeuwwisseling speelde hij in Epe en won tweemaal de grote beker van het rapidkampioenschap. De onderlinge stand tussen Henk en Cees is nu 1 – 1. Maar Henk kon zich die vroegere overwinning niet meer herinneren. Ook al een consequentie van het ouder worden?
Nog een oud Epenaar kwamen we in het denksportcentrum-noord tegen: Hennie Zimmerman. Hij woont al vele jaren in Apeldoorn, maar heeft heel lang in Epe gewoond en gespeeld, is vele jaren ook bestuurslid geweest en is mede-auteur van ons onvolprezen jubileumboek (75 jaar De Zeven Pionnen). Maar dat is al een hele tijd geleden en niet iedereen wil daar meer aan herinnerd worden. Het gaat goed met Hennie en hij ziet er uit als een jonge man van zestig. Bij wijze van spreken dan.
Blijven twee niet genoemde spelers aan Eper zijde over: Berry van der Wee en Bartelo Oegema. Bartelo? Inderdaad. Het is zo’n zes weken geleden dat hij een nieuwe heup kreeg en hij voelde zich goed genoeg (voldoende ter been) om op het laatste moment in te vallen. Hij had zeker remise moeten spelen, maar verloor onderweg een pion en kon op het einde dat verlies niet meer goed maken. Maar gelukkig is Bartelo bijna terug. Berry van Wee is eveneens weer terug na enkele jaren te zijn weggeweest. In een wisselende partij ontstond een heel vreemd eindspel met aan beide zijden alleen drie stukken, waarbij alle pionnen, torens en dames al in de doos lagen. Remise dus en dat is heel netjes van Berry.
Kortom, een nederlaag met te hoog uitgevallen cijfers. De laatste ronde van deze competitie volgt over twee maanden… Wat? Inderdaad, pas eind mei volgt de gezamenlijke slotronde in Ermelo.
Laat een reactie achter