ZZS!2 – Zeven Pionnen2  2,5 – 3,5

Na de titelwinst van het eerste team is ook het tweede team van De Zeven Pionnen kampioen geworden. In poule 3c eindigde het team met 14 punten uit 8 wedstrijden bovenaan. De laatste wedstrijd, de slotronde bij Pegasus in Zwolle, tegen ZZS!2 werd met 3,5 tegen 2,5 gewonnen. De winstpartijen kwamen op naam van Rein Schuring en Wouter Beerthuis. Herman Schutte, Chris Kruse en Frans Voogt speelden remise. Harry Logtenberg moest zich gewonnen geven.
Het team verloor alleen van Pegasus2 en won verder alle wedstrijden. Volgend seizoen mag het tweede team uitkomen in de tweede klasse, waarin het enige jaren geleden ook al speelde.

Het Eper team dat in Zwolle kampioen is geworden. Met vlnr. Harry Logtenberg, Herman Schutte, Frans Voogt, Chris Kruse, Jan van Garderen, Wouter Beerthuis en Rein Schuring.

door Jan van Garderen

De eerste overwinning was voor Rein Schuring. Hij speelde tegen een wat merkwaardige tegenstander. Rein stond op een gegeven moment een loper en 4 pionnen voor. Het zag er allerbelabberst uit voor zijn tegenstander. En je begrijpt dan niet dat zo’n speler dan niet opgeeft. Uiteindelijk kon hij niet onder het verlies uit, al hoopte hij op een remise door pat. Klinkklare onzin. Het werd 1-0 voor ons.

De tweede overwinning kwam op naam van Wouter Beerthuis aan bord 6. Wouter kwam een stuk voor te staan en met een prachtige aanval. Met zijn paard wist hij ook nog een toren te winnen. Tja …het zag er voor zijn tegenstander hopeloos uit en gaf op: 2-0 voor ons. We hadden nog een punt nodig om kampioen te worden. Uit het resultaat van O en O bleek dat we aan een halve punt voldoende hadden.
De partij van Herman Schutte was een hele boeiende. Herman speelde aanvallend en veroorzaakte steeds meer druk op met name veld f7, maar… zijn tegenstandster wist verdedigend steeds te kunnen pareren. Sterk aanvalsspel tegenover sterk verdedigingsspel. Uiteindelijk werd besloten tot remise. Daarmee kwam de stand op 2,5-0,5.

Chris speelde een sterke partij en stond gewonnen, maar hij wist dat nog een half punt voldoende zou zijn voor het kampioenschap. De stand kwam op 3-1 te staan in ons voordeel. Op het eerste bord speelde met wit Harry Logtenberg. Harry ging heel gauw in de aanval en kwam steeds sterker te staan. Op een gegeven moment had hij een gewonnen stelling, maar…. een gewonnen stelling betekent nog niet gelijk dat je wint. Maar… zoals Harry zei, begon hij zijn eigen tegenstander te worden en zijn tegenstander profiteerde daar ten volle van. Het resulteerde in een nederlaag. De stand werd daardoor 3-2 in ons voordeel

Frans Voogt aan het tweede bord had een zware kluif aan zijn tegenstander en moest voortdurend alert zijn. Het eindspel eindigde in twee ongelijke lopers en er was voor beiden geen mogelijkheid om nog te winnen. De partij eindigde in remise. En daarmee werd het toch nog 3,5 -2,5 voor ons en waren we definitief kampioen van poule 3C.

We moesten nog wachten op de prijsuitreiking omdat ergens anders een spannende partij bezig was, en die eindige in remise. Toen mocht ik namens ons team de prijs in ontvangst nemen. En werden we op de foto gezet. De maker van de foto zal hem per mail naar mij sturen. Uiteraard mail ik dit door. We hadden niet alleen een goed team, maar ook een prettig en gezellig team. Leuk om daarvan teamleider te mogen zijn.

De persoonlijke resultaten

‘Verdienstelijk vierde of is het allerlaatst in de finaleronde’ om de Osbo-cup? Het verschil in intonatie en beleving is groot. Wat het moet zijn? Geen idee. Feit is dat we de eerste wedstrijd in de halve finale tegen favoriet ASV met 3,5 tegen 0,5 verloren. De troostfinale verloren we met 3 – 1 van Mook. Niet geweldig dus. Maar er zijn wat kanttekeningen en opmerkingen te maken.

In de eerste wedstrijd tegen ASV, met allemaal plus 2100-spelers, waren we zelfs zeker niet kansloos. Sander Wissink had gewoon moeten winnen en stond een stuk voor. Hij liet het verzanden in remise. Geen gek resultaat, maar toch. Dries Elskamp, ik dus, moest de hele partij keepen en proberen Tom Bus van het lijf te houden, figuurlijk gesproken. Dat lukte bijzonder goed. Fritz gaf me zelfs een blunderwaarde van 0,10 en dat is very precise. Bus kwam er niet doorheen en maakte op een gegeven moment een fout en moest de kwaliteit geven. Ondanks een veel betere positie en groot voordeel heb ik niet kunnen winnen en op een onbewaakt moment gaf ik gewoon een toren weg. Weg ook een daverende verrassing. Guido de Romph kreeg geen kans tegen Peter Boel. En de vierde speler? Die ontbrak en dat is jammer. Niemand kon zich vrijmaken. Nog een geluk dat Guido toch nog een weekenddienst kon ruilen en dat ik zelf eerder van vakantie kon terugkeren. Maar achteraf gezien hadden we ons misschien beter kunnen terugtrekken en Ermelo de finaledag laten spelen.

De troostfinale tegen Mook werd een spannende aangelegenheid. Zelf won ik vrij snel van een vrijwel gelijkwaardige tegenstander. Ik maakte een fout die een pion kostte, maar mijn tegenstander maakte een fout die hem een hopeloze positie opleverde. Sander werd verrast door een flitsende combinatie van zijn tegenstander. Sander zelf sprak er na afloop zijn waardering over uit. Die combinatie leverde pionvoordeel op en dat bleek voldoende. De tegenstander van Sander speelde het heel netjes uit. Guido de Romph toverde een wat mindere positie om in een aardige stand. Het had wellicht remise moeten worden, maar om een barrage af te dwingen speelde Guido vol resico op winst en kreeg warempel nog een heel goede gelegenheid ook. In tijdnood overzag hij een winnende combinatie. Uiteindelijk verloor Guido nog en wij de wedstrijd.

Desondanks hebben we als team en vereniging heel aardig gescoord in de bekercompetitie van de Osbo. Het is pas voor de tweede maal in onze historie dat we de finaledag hebben bereikt. Dank allemaal daarvoor. Er hebben nogal wat spelers meegedaan en alleen Guido elke wedstrijd. We hebben er een kleine bokaal aan overgehouden. Die zal uiteindelijk wel ergens in een kast belanden.

Het winnende team van ASV. Op de voorgrond wedstrijdleider Andre van Kuijk, die de wisselbeker net aan Peter Boel heeft overhandigd.

door Jan van Garderen

Op dinsdag 11 april speelde het tweede thuis tegen Zwartewater 1 uit Zwartsluis. Zwartewater stond toen op de derde plaats en dit betekent dat wij vol aan de bank moesten. We staan op de eerste plaats en dat willen wij uiteraard graag zo houden. Eerlijk gezegd moet ik zeggen dat ik stiekem hoopte op een goed resultaat.

Op bord 1 speelde Zeko Ugljanin met zwart tegen H. van Schaik. Ze bleken oude bekenden van elkaar te zijn. Zeko stond een kwaliteit achter in een gecompliceerde stelling. Het was het verschil tussen een toren en een paard. Maar Zeko hield stand en zijn tegenstander bood hem remise aan. Zeko wilde er nog over nadenken. Je kunt dan wel een kwaliteit voorstaan, maar dit betekent niet automatisch dat je eigen stelling dan zonder meer zwak is.
Tja …. remise accepteren of toch…?
Inmiddels bleek Wouter Beerthuis een toren voor te staan, al had zijn tegenstander weliswaar meer pionnen dan Wouter. Uitstekend wist Wouter de pionnenaanval van zijn tegenstander te pareren en (weer) was Wouter de eerste die mij meedeelde dat hij gewonnen had. Prima 1-0.
Maar Zeko was nog met de vraag bezig wel of niet remise? Na overleg met elkaar besloot hij de remise te accepteren. Stand 1,5- 0,5 in ons voordeel.

Van tijd tot tijd maakte ik een rondje langs de borden. En het begon er steeds beter uit te zien. De stellingen kwamen steeds meer in ons voordeel te staan.
Bij Herman Schutte bood zijn tegenstander remise aan. (“En dat doe ik maar één keer “, zei de tegenstander van Herman) Herman en ik twijfelden en ik vond het niet meteen een remise. Min of meer was het middenspel nog voor beide actueel om verder te gaan. Herman wist met prima manoeuvres de winst naar ons toe te halen. Dus 2,5-0,5 voor ons.
Rein Schuring viel weer verdienstelijk in aan bord 4. Systematisch drukte hij de tegenstander in de verdrukking. Stond 1 pion voor en kreeg steeds meer overwicht in de stelling. En wederom boekte hij winst. Stand 3,5-0,5. Dus de winst was al verzekerd.
Frans kenmerkt zich door degelijk spel en met een goede toepassing van zijn kennis van een opening. Daarna kwam het middenspel en kon Frans meer velden zien om de winst binnen te halen. Stand 4,5-0,5.
En de laatste partij is van Chris met zwart tegen J. Wiers. Chris had een hele tijd de c-lijn stevig in handen. Over elke zet kun je Chris goed zien nadenken. Op een gegeven moment liet Chris een pion ongedekt staan. Maar die pion was wel giftig. Zijn tegenstander pakte de pion met zijn loper en daarmee sloot Chris de loper in en won zodoende de loper. Dit deed mij denken aan de partij uit 1972 toen Spassky tegen Fischer om het wereldkampioen in Reykjavik speelde. Spassky gaf toen, net als Chris deed, zijn pion en wist daarmee ook de loper te vangen.
Na dit resultaat is het duidelijk dat we zeker zijn van van de tweede plaats en dus van promotie. We zijn echter nog geen kampioen, maar dit kan op 8 mei aanstaande verwerkelijkt worden tegen ZZS!